Titanic Fakty i mity Statku nie zatopiła góra lodowa

Titanic Fakty i mity Statku nie zatopiła góra lodowa

Zatonięcie liniowca pasażerskiego Titanic jest chyba najbardziej znaną katastrofą morską w historii.
Od ponad stu lat ta tragedia morska wzbudza ogromne zainteresowanie głównie za sprawą mediów, które są pełne co raz to nowych "rewelacji" na ten temat.

Słysząc słowo katastrofa morska większość ludzi myśli o zatonięciu Titanica, Lusitanii lub innej katastrofie zapisanej na stałe w mediach.
W jednym z poznańskich liceów zapytano klasy maturalne, jaka była największa katastrofa morska. Ponad 90% uczniów odpowiedziało, że zatonięcie Titanica... Nie ma jak film i odpowiednia propaganda. A prawda jest taka, że pod względem ofiar (ponad 1500) Titanic nie mieści się nawet w pierwszej piątce największych katastrof (tragedii) morskich.

Powiem szczerze, że mnie to wcale nie dziwi, bo jeśli weźmiemy pod uwagę filmy, książki, artykuły czy inne medialne przekazy to jak gdzieś wyczytałem, różnych nazwijmy to skrótowo wzmianek, czy informacji o Titanicu jest kilkaset razy więcej niż o innych dużo większych tragediach razem wziętych.
Tak dla porównania katastrofa Titanica pochłonęła ponad 1500 ofiar, a w największej morskiej tragedii (nie katastrofy, bo było to zatopienie) statku pasażerskiego Wilhelm Gustloff zginęło około 10 tysięcy ludzi. W dodatku statek trafiony trzema torpedami w jedną burtę przewrócił się na bok i po 40/50 minutach zatonął, więc o żadnej zorganizowanej akcji ratunkowej nie było mowy. Zainteresowanych największymi katastrofami odsyłam do moich ciekawostek.

Wracając do Titanica, wszyscy widzowie kinowego hitu z 1997 roku dobrze pamiętają scenę, gdy rozpędzony transatlantyk uderza z impetem w lodową bryłę. Co prawda sternik powiadomiony o górze na kursie próbuje skręcić w lewo, ale niestety tak wielki statek bardzo powoli reaguje na zmianę kierunku. Dochodzi do uderzenia prawą burtą w górę lodową.
To wszytko znamy, mało tego jeszcze niedawno oficjalna teza mówiła o tym, że góra lodowa rozcięła kadłub na długości 90 metrów, powodując jednoczesne zalanie kilku przedziałów, co w rezultacie doprowadziło do zatonięcia.

Ta teoria żyła swoim życiem przez dziesiątki lat. Jednak teraz wiemy, że fakty były całkiem inne. Według ekspertów badających przyczyny katastrofy do zatonięcia nie doszłoby, gdyby nie... pożar. Na dodatek nie chodzi o zaprószenie ognia w momencie zderzenia lub na chwilę przed nim, a wiele dni przed kolizją.
To niesamowite odkrycie zawdzięczamy dziennikarzowi Seanowi Moloney (nie wiem, jak to się odmienia), który poświęcił ponad trzydzieści lat na badanie przyczyny katastrofy. Moloney prowadził wywiady, przeglądał materiały w stoczni, ale główną uwagę poświęcił analizie ocalałych zdjęć statku. Jednym z nich była fotografia wykonana przez jednego z pracujących na pokładzie elektryków kilka dni przed pierwszym (i ostatnim) rejsem.
Zdjęcie odkryto przez przypadek, wystawione na prywatnej aukcji.
Widać na nim długi na około 10 metrów ciemny ślad, umiejscowiony mniej więcej w miejscu, w który potem uderzyła góra. Według ekspertów, którym pokazano zdjęcie, ślad mógł być wynikiem osmolenia pokładu spowodowanym przez pożar w kotłowni.
Co jeszcze ciekawsze pożar był tak mocny, że stoczniowcy nie będąc w stanie szybko go ugasić, postanowili zataić ten fakt przed opinią publiczną. Ogień mógł tlić się nawet kilka dni. Potem wszelkie ślady widoczne na zewnątrz statku skrzętnie ukryto.

Według tych samych ekspertów, kiedy Titanic wypływał w morze POŻAR TRWAŁ DALEJ – palił się węgiel, który był używany do palenia pod kotłami.
Jednym z ludzi, który uratował się z katastrofy był Fred Barret, strażak, który zeznał, że pożar wybuchł już w Belfaście. Jednak jego zeznania zostały zatuszowane przez władze White Star Line – firmy, która budowała statek.
Dalej okazało się, że kapitan statku Edward Smith, chcąc uporać się z problemem, miał zdecydować o tym, by do pieców wrzucano więcej węgla (tego, który albo się palił, albo tlił) niż było potrzebne. Właśnie dlatego statek płynął tak szybko (23 węzły zamiast 20), gdy zderzył się z górą lodową. To obala plotkę o parciu kapitana na rekordowy czas przepłynięcia Atlantyku.

Szalejący przez kilka dni pożar był na tyle silny, że zespół kilkunastu strażaków nie mógł sobie z nim poradzić. Ogień przez cały ten czas nadwątlał konstrukcję statku. W chwili uderzenia o górę lodową stal, z jakiej zbudowano Titanica, nie była już tą samą stalą, co przed wypłynięciem z Belfastu. Wpływ ogromnej temperatury tak mówiąc prosto, rozhartował stal, z której był zbudowany kadłub. Także kilka grodzi, które miały zatrzymać napływ wody, zostało podobnie rozhartowanych.
Przeprowadzono eksperyment, z którego wynikało, że od temperatury dochodzącej, do 1000 stopni Celsjusza grodź była wybrzuszona i o 75 procent mniej odporna. Pech chciał, że góra lodowa uderzyła właśnie w te miejsca, gdzie stal już była bardzo, bardzo słaba.
Pożar wybuchł w dniu wypłynięcia do Southampton, gdzie mieli wsiąść pierwsi pasażerowie. Mimo że nie udawało się go zgasić, dyrekcja firmy nie odwołała rejsu. Uznano, że ujawnienie pożaru, a co za tym idzie odwołanie, albo opóźnienie wypłynięcia statku wpłynęłoby negatywnie na reputację firmy i skończyło się stratami, których właściciele nie chcieli ponieść. Woleli zaryzykować i ugasić pożar na oceanie.
Reasumując, to nie góra lodowa zatopiła Titanica, a ludzka chciwość i głupota. Właściciele statku mieli nadzieję, że pożar da się ugasić, albo sam spali się węgiel. Niestety nikt jakoś nie wpadł na to, że duża temperatura i długi czas spowodują, że stal straci swoje właściwości. Gdyby nie pożar, to Titanic utrzymałby się wodzie dłużej, a być może grodzie wytrzymałyby i wcale by nie zatonął.
Niestety, zamiast katastrofy mamy tu zbrodnię popełnioną z premedytacją. Wypuszczono w długi rejs przez ocean statek pełen ludzi, na którym od kilku dni szalał ogień. To skrajna głupota tych, którzy o tym zadecydowali.
Smaczku dodaje fakt, że choć były zeznania, wypowiedzi czy wspomnienia, fakt pożaru ukrywano prawie 100 lat. To wystarczyło, żeby nie można było nikogo za tak wielką i zbrodniczą głupotę ukarać.
To nie była katastrofa morska tylko zbrodnia popełniona z premedytacją, a jej skutkiem była śmierć 1500 ludzi.

P.S. Kolejnych artykułów o Hitlerze na fejsie nie będzie, ponieważ fejs wyrzucił odcinek III jako propagowanie faszyzmu (totalna bzdura). Jednak można przeczytać kolejne części na moim blogu. Zapraszam!

Zdjęcie: Wikipedia